Ik denk dat het bijzonder interessant zou kunnen zijn een blik te kunnen werpen in het adressenboekje van David Linx: als je ziet bij wie hij allemaal al te gast is geweest of bekijkt met wie allerhande podia gedeeld heeft, gaat je hoofd ervan duizelen. Op zijn nieuwe plaat, een verzameling duetten met zangers en muzikanten van over de hele planeet, gaat David verder op het pad dat al een hele tijd het zijne is: hij is een gulzig man, die almaar wil bijleren en blijven evolueren. Daartoe heeft hij van zijn nieuwsgierigheid zo’n beetje zijn dagelijkse inspiratiebron gemaakt, in de overtuiging dat je als muzikant en als mens moet blijven evolueren, iets waar samenwerken met anderen een flink stuk kan toe bijdragen.

Natuurlijk, als je, zols David, het geluk hebt te mogen opgroeien in een omgeving waar muziek zo nadrukkelijk aanwezig is, ben je wel een beetje bevoordeeld: ten huize Gistelinck was het zoniet alles, dan toch heel veel muziek wat de klok sloeg. met een papa die, samen met Etienne Verschuren de jazz zowat introduceerde op onze nationale radiogolven en die tussendoor ook nog Jazz Middelheim uit de grond stampte, kun je heel wat verklaren, zij het dat al met al het toch het onvoorstelbare talent, de werklust en de hoogst aimabele persoonlijkheid van David zelf zijn, die hem geleid hebben tot wat hij vandaag is: één van de beste jazz-vocalisten van de hele planeet.

Geen genre dat hij niet verkend heeft, geen melodie, die hem ontgaat en die hij, schijnbaar moeiteloos, naar zijn hand weet te zetten. Vijftien nummers staan er op deze nieuwe plaat, die composities omvat van grootheden van verschillende periodes en stijlen. De gastmuzikanten en -zangers komen uit de vier windstreken en leveren zo allemaal een bijdrage aan wat een redelijk fantastisch werkstuk geworden is. “Letter to Trevor” opent de feestelijkheden. Trevor is Trevor Baldwin en de brief is er één die Oom James Baldwin, -die alweer vijfendertig jaar geleden een hoofdrol speelde op de plaat waarmee we David leerden kennen, “A Lover’s Question- aan hem titelde, maar eigenlijk aan zijn familie richtte om zich ongeveer te verontschuldigen voor het feit dat hij, vanwege zijn verhuis naar het Franse Saint-Paul de Vence drie maanden na de geboorte van Trevor nog niks van zich had laten horen. Je hoort de stem van Trevor die, op muziek van David -die hier trouwens zelf piano speelt, de woorden van James voordraagt.

Van Björk, zowat onze favoriete bosnimf, wordt, met begeleiding van de Israëlische pianist Or Solomon onder handen genomen. terwijl de Armeense pianist Tigran Hamasyan present tekent voor een heerlijke versie van Monk’s “Round Midnight”. Nog meer pianisten volgen: de Rotterdamse Brusselaar Diederik Wissels -meer dan geregelde kompaan van Linx, doet samen met hem “The Bystander Effect” een met bijzondere effecten doorspekte compositie van hen beiden. Met Ran Blake wordt de mij onbekende compositie “Vanguard” gespeeld en met tango-fenomeen Gustavo Beytelmann is er Como La Cigarra” van de Argentijnse Maria Elena Walsh.

Ook aan grote gitaristen is er geen gebrek: Hamilton de Holanda is er op “Pagina de Dor”, Nguyên Lê begeleidt Linx op “My Bee”, dat ze samen schreven, Peter Hertmans leidt hem door Randy Newman’s “I Think it’s Gonna Rain Today” en Marc Ducret valt te horen op zijn eigen “Emportez-moi”. De marimba van Bart Quartier loopt mee op “By The Seine”, net zoals de cello van Eric-Maria Couturier op “Making Do, Making New”. Fluitist Magik Malik tekent present op “Close to You” van Hal David & Burt Bacharach en de ukelele van Rani Weatherby kleurt “Tonight You Belong to me”. Collega vocalist Theo Bleckmann bracht zijn eigen compositie “Waves” mee en leverde zo een aanzienlijke bijdrage aan wat voor mij het hoogtepunt van een plaat is, die niet één zwak moment kent. Ze bevestigt wel de volstrekt unieke positie die David Linx inneemt in het muzikale landschap. Het wordt wel weer eens tijd voor een niet-uitverkocht concert op eigen bodem, want het is heel eerlijk gezegd al een paar jaar geleden dat we dat nog eens konden meemaken. Nu, een plaat als deze helpt wel om het wachten draaglijk te maken!

(Dani Heyvaert)